Simeon ten Holt is een van Nederlands geliefdste levende componisten van dit moment. Met zijn avondvullende composities voor twee of vier piano s, zoals Canto Ostinato (1976-1979) en Incantatie IV (1987-1990), heeft hij een groot publiek aan zich weten te binden. Sinds 2000 componeert hij niet meer, maar heeft hij zich beziggehouden met het schrijven van zijn memoires. Dat deed hij aan de hand van de dagboeken die hij gedurende meer dan veertig jaar heeft bijgehouden.

Het woud en de citadel loopt van Ten Holts jeugd en opleiding bij de componist Jacob van Domselaar in de jaren twintig in Bergen, via zijn jaren in Parijs en Amsterdam, naar de tijd waarin hij terug in Bergen worstelt om zijn eigen stijl te vinden. Als hem dat in de jaren zeventig lukt, begint hij aan de reeks interactieve pianostukken waarmee hij zijn naam definitief vestigt. In een ingehouden stijl en vaak op hilarische wijze beschrijft hij leermeesters en gebeurtenissen, muzikale ontdekkingen en doorbraken die hem vooruit hebben geholpen. En aangezien leven en werk één zijn voor Ten Holt, gaat hij ook uitvoerig in op zijn vrienden, geliefden en kennissen uit de Bergense kunstenaarswereld.

Zijn memoires getuigen van een grote eerlijkheid, waardoor ook lezers die minder met Ten Holts werk bekend zijn ervan kunnen genieten. Maar vooral de vele liefhebbers van zijn muziek kunnen hun hart ophalen: Het woud en de citadel biedt behalve persoonlijke details uit een rijk en fascinerend leven ook allerlei onverwachte inzichten in het werk van de kunstenaar.