Van de achterflap:
Over leven en dood van Maurice Sachs zijn nu al jaren de meest fantastische legenden en geruchten in omloop. In ons land nam de belangstelling voor de figuur van Sachs sterk toe na het verschijnen van 'De bastaard' van Violette Leduc, waarin Sachs voorkomt als middelpunt en motor van een aantal schandalen.
Zelf heeft hij eens geschreven dat hij zijn hele leven één schandaal vond. de jood Sachs - hij heette eigenlijk Maurice Ettinghausen - collaboreerde eerst met de nazi's, werd in 1943 toch door de Gestapo opgesloten en 14 april 1945 na een verschrikkelijke dodenmars in de omgeving van Hamburg door een Vlaamse SS'er vermoord. Zijn lichaam is nooit teruggevonden. Geruchten dat hij nog zou leven, doen tot vandaag de ronde. Léautaud beweerde in zijn dagboek al Sachs na de oorlog in Parijs te hebben zien rondlopen. In zijn nalatenschap vond men bijna 1500 nimmer gepubliceerde manuscripten.
In dit boek vindt men de meest uitgebreide en picareske kroniek van het literaire leven en het vie-de-bohème in Parijs en Frankrijk gedurende de twee decennia voor de Tweede Wereldoorlog. Sachs kende iedereen: de schrijvers Maritain, Cocteau, Gide, Proust, politici - hij schreef trouwens ook een boek over de communistische politicus Thorez -, schilders, fotografen, journalisten, uitgevers, alle vips van zijn tijd, berucht- en beroemdheden uit de onderwereld en uit de wereld van de prostitutie. 'Heksensabbat' is een uitzonderlijke autobiografie, een zelfzaam levendige schelmenkroniek.