Nicolaï Waseljewitch Gogol is in 1809 bij Poltava in de Oekraïne geboren en stierf in 1852.

Iets uit dit boek.
' "De dode zielen of de lotgevallen van Tchitchikow nemen - in zekere zin - in de Russische literatuur een gelijke plaats in als de "Don Qijote" in de Spaanse. Evenals Cervantes is Gogol een rasverteller; beiden beschikken over een superieure humor, die voor geen enkel uiterste van dwaasheid en verdwazing terug-schrikt. Zowel Gogol als Cervantesstellen zich niet tevreden met een rustig genieten van hun begaafdheid, zij willen een maatschappij schilderen, en haar een spiegel voorhouden waarin zij met schrik zichzelf herkent.
Deze opzet is zo verweven met hun werk, dat zij nergens uitdrukkelijk vernoemd behoeft te worden.
DeTchitchikow van dit verhaal is niet beter of slechter dan een ander. Hij houdt er niet van om met werken zijn geld te verdienen, als hij het op een andere wijze vinden kan. Wie zal het hem kwalijk nemen? Toch zeker niet de zwetsende ambtenaren, met hun domme schepsels van vrouwen, en evenmin de gierige, stompzinnige landbezitters, als varkens wroetend in hun ongeriefelijke, smerige huizen. Laten ze een prooi worden van de sluwe plannetjes van een bedrieger, ze verdienen immers niet beter?
Het is een modderige wereld waarin Tchitchikow rondrijdt in zijn troïka, en toch - dit is Gogols unieke gave - is er geen somberheid en geen haat.
Er is maar een schampje zonlicht nodig over deze over deze algemene kleinzieligheid, en de wereld is weer mooi en jong.
"De dode zielen" is een machtig boek, niet omdat het kwaad dat erin beschreven staat zo indrukwekkend is
- integendeel; maar omdat schrijver bij alle eentonige kleinheid die hij beschrijft het geloof in de mens niet verliest'.