Uitgegeven met steun van het V.Z.W. Noordstarfonds, Gent.

Iets uit de inhoud van deze bijzondere bundel.
'INLEIDING
Nooit is er over God en mens een koninklijker Nederlands geschreven dan door Hadewijch. Maar in de zeven eeuwen die ons van haar scheiden, is onze gedachtenwereld zo ver van de hare afgedwaald, dat wij haar nog moeilijk verstaan. Haar grootheid komt ons ontoegankelijk voor.
Voorzichtig willen wij met deze uitgave een weg banen, waarlangs zij weer levend en lerend op ons kan toetreden.

Van Hadewijch's uitwendige levensomstandigheden weten wij zo goed als niets. Zij was min of meer een tijd-
genote van de Heilige Lutgart (†1246), van de Zalige Beatrijs van Nazareth (†1268), van de Zalige Aleidis van Schaarbeek, Ida van Leeuwen en van zo vele heilige, ons verder onbekend gebleven vrouwen van de grootse
godsdienstige beweging, die in het begin van de XIIIe eeuw in onze gewesten bloeide.
De Brieven heeft zij geschreven op rijpere leeftijd, in hoofdzaak aan een jonge, adellijke dame, die in een godgewijde gemeenschap met andere vrouwen samen leefde. Waarschijnlijk had Hadewijch zelf in deze com-
muniteit gewoond en heeft zij die, door sommigen onbegrepen en benijd, verlaten om elders een soortgelijk
genootschap op te richten.

Met haar geestelijke physionomie zijn we iets meer vertrouwd. In het werk dat ons van haar is bewaard geble-ven, openbaart Hadewijch zich als een allerrijkste en allerhoogste persoonlijkheid:
geweldig-fel en teer-gedwee, mannelijk-intellectualistisch en vrouwelijk-intuïtief, met een milde en wijs-geniale oordeelskracht maar ook met een ongedurige en uitsluitende hartstochtelijkheid.
Van haar tiende jaar af overvalt God haar zo overrompelend, dat zij er onder dreigt te breken; als meisje van negentien wordt zijn in een visioenn uit haarzelf getild en in God binnengehaald; als jonge vrouw vecht zij, in ziel en zinnen, haar stoute strijd om en met de Minne; en in de rijpheid van haar jaren deelt zij, in brieven,. aan jongeren haar overrijke, smartelijke en triomffantelijke ervaring mee. (...).
Het zou kunnen zijn dat dit boek verschijnt rond de zevenhonderdste verjaring van Hadewijch's dood.
De hulde die zij versient is niet dat haar werk in 20e-eeuwse Nederlands wordt overgezet, maar dat de vromen van haar volk zich door haar leer weer laten voeden'.