De legendarische kunstverzamelaar Peggy Guggenheim (1898 - 1979) is een van de meest fascinerende figuren uit de hoogtijdagen van de moderne kunst.
Nadat haar vader ten onder ging met de Titanic begon de jonge erfgename van een klein fortuin haar opmars in de kunstwereld in de kunstwereld van het Parijs van 1930. Peggy Guggenheim sluit zich aan bij een kring van avant-garde kunstenaars, Amerikaanse expats en schrijvers als Djuna Barnes, Louis Aragon en André Breton. Door zichzelf te blijven en op haar eigen smaak te vertrouwen, wordt Peggy langzamerhand een beroemdheid: niet alleen door haar verhoudingen met beroemde kunstenaars - onder anderen Max Ernst, Samuel Beckett en Marcel Duchamp waren haar minnaars - maar vooral als belangrijke weldoener en verzamelaar van moderne kunst.
In 1938 opent ze in Londen een galerie voor moderne kunst, waarvoor ze al snel een magnifieke selectie werken van Picasso, Magritte, Miró en Brancusi verzamelt. En in 1942 opent ze in New York de visionaire Art of This Century-galerie, waar ze Europese surrealisten in contact brengt met Amerikaanse abstract expressionisten als Jackson Pollock en Alexander Calder.
Na de Tweede Wereldoorlog keert Peggy Guggenheim terug naar Europa, waar ze haar enorme collectie moderne kunst in haar woonhuis in Venetië openstelt voor publiek.

Als enige heeft Mary V. Dearborn volledige toegang gekregen tot de familie Guggenheim en hun documenten. Ze heeft een diep inzicht verworven in Peggy's traumatische jeugd, haar autodidactische ontwikkeling in de kunst, haar venijnige ruzies met andere kunstverzamelende Guggenheims, en haar legendarische seksuele lusten. Mary V. Dearborn schildert bovendien een krachtig portret van Peggy's laatste jaren als l'ultima dogaressa - de laatste hertogin - in haar palazzo in Venetië waar haar enorme kunstcollectie tot op de dag van vandaag jaarlijks tienduizenden bezoekers trekt.