DE SALAMANDERREEKS KRIJGT EEN ZUSJE. Alleen niet gepubliceerde romans komen er in uit. De N.V. Em. Querido’s Uitg. Mij. te Amsterdam zal, naast haar Salamanderreeks, waarin hoofdzakelijk herdrukken van reeds vroeger verschenen oorspronkelijke en vertaalde romans opgenomen zijn, een nieuwe serie opzetten, de Distel Serie waarin uitsluitend nog nooit gepubliceerde oorspronkelijke romans zullen worden uitgegeven. De eerste drie Distel-deelen, welke in de eerste week van September zullen verschijnen, zijn: Een Trein vertrok, door L. Althoff; Mustapha, of de tragedie van het geweten, door A. M. de Jong, met 21 teekeningen van Leon Holman en De Eeuwige Vraag, door Greta Vollewens-Zeylémaker. (Rotterdamsch nieuwsblad, 21-08-1939)

Onze letterkundige kroniek (Nieuwe Apeldoornsche courant, 18-10-1939)
L. Althoff: EEN TREIN VERTROK. Em. Querido. — Amsterdam 1939. Dit is het tweede deel in de Distelreeks. De jonge schrijver Althoff had zijn roman ingezonden om mee te dingen naar de Kosmosprijs voor eerstelingen. Het werk kreeg onmiddellijk na het gekozen manuscript, een eervolle vermelding. De jury constateerde, dat Althoff's roman blijk gaf van een meeslepend verteltalent, snel en fel. Er zit voor mij iets onbegrijpelijks in. Niet in het oordeel der jury over Althoff's talent, doch in het feit, dat een middelmatige roman boven de zijnen bekroond werd. Ik geef elke lezer in overweging, eens na elkaar te lezen: „Mensen zonder geld" en dit boek: „Een trein vertrok". Tien tegen één, dat hij het laatste een veel sterker getuigenis van talent achten zal, dan de klagerige geschiedenis van eigenlijk niets bijzonders. De bekroonde auteur had zijn stof voor het grijpen, tekende zichzelf en zijn buurman, deze, de niet bekroonde, schreef een uitermate boeiend en niet minder reëel verhaal, dat ongetwijfeld geheel is gebouwd op fantasie. Te oordelen naar zijn portret, is Althoff nog een zeer jonge man; maar in zijn boek geeft hij, met een verrassende juistheid, mensen, wier ervaring een geheel andere is dan enige Hollander, laat staan een buurman, kan hebben opgedaan. En niet alleen dat, doch hij geeft ze bovendien zodanig, dat hun levenservaring omgezet werd in een, zij het ook in zekere zin deprimerende, levenswijsheid. Het is bovendien een boek met diepte. Twee levens lopen parallel, dat van de Hollander, die eigenlijk niets meemaakt en van de Duitser, wiens bestaan een onafgebroken, soms adembeklemmend avontuur is. De Duitser Stemmering volgt zijn eigen weg, doch de levensbaan van Aronda, de Hollander, is niet meer te denken zonder de invloed, die des Duitsers avontuurlijk lot er op heeft. Aronda is vermoedelijk maar een heel gewoon mannetje; hij leeft althans een beetje vegeterend met zijn vrouw in het keurige landhuis, dat vanuit de oprijlaan gezien een akelig nette indruk van ongeschonden symmetrie maakt. Door Stemmering komt er een wijziging in zijn verlangens, waardoor zijn leven grondig zal worden veranderd. Stemmering, vervolgd en opgejaagd, gevangen genomen en gemarteld, hunkert naar vrijheid en weet zich die tenslotte te veroveren. Hij kan dit dan niet anders meer dan radicaal, hij moet volkomen met het oude breken, om opnieuw te kunnen beginnen. Daarin ligt besloten, dat hij zijn vrouw en kinderen, ondanks de onverbrekelijke liefde die hen bindt, moet verlaten, om aan de zijde van een andere, een nieuwe vrouw, zichzelf als herboren te kunnen voelen. De Hollander Aronda behoeft niet te vluchten, hem wacht niet de gevangenis en niemand zal hem kwellen, zo hij het zichzelf in zelfonderzoek niet doet. Hij heeft eigenlijk aan zichzelf niet zoveel te bedenken en in zijn overwegingen speelt Stemmering een voornamer rol dan hij zelf. In zijn verbeelding beleeft hij het leed van zijn Duitse vriend en ook in hem wordt geboren een niet meer te verdoezelen of te onderdrukken verlangen naar vrijheid. De enige band echter is die met zijn vrouw en het nette huis aan het einde van de oprijlaan; bijaldien de enige vrijheid die van een breuk tussen hem en zijn vrouw. Daar komt het dan ook toe. De roman speelt zich geheel af in tweemaal vierentwintig uur. Aronda gaat van Amsterdam naar Hannover, om daar een brief over te geven van een Duitse vluchteling. Een nacht en een halve dag verblijft hij in dit stad, om dan weer naar Amsterdam terug te keren. Uren aaneen zit hij, met alleen zijn gedachten, in de trein en in die uren speelt zich het drama van Stemmerings gevangenneming, diens vlucht en uiteindelijke volkomen vrijheid, af, met als onderbreking van tijd tot tijd beschouwingen over zijn eigen leven aan de zijde van zijn vrouw: de felle hartstocht in het begin, de verstilling daarna en de verwijderde verwording, die daarop weer volgde. Het gezinsleven van Stemmering, de opstand in Duitsland, de vervolging der sociaal-democraten, Althoff beeldde ze zo scherp, dat wij er deel van uitmaken. De vlucht van Stemmering met vrouw en kinderen over de Hollandse grens is van adembenemende spanning. In geen ander boek heb ik de angst en de vertwijfelde moed van een vluchtend gezin zo aangrijpend beschreven gezien als in dit debuut van een jonge Hollander. Niet alleen de gewaarwordingen van de man, doch ook die van de vrouw en de kinderen zijn raak weergegeven. De man en de vrouw, die onduldbaar naar elkaar hebben verlangd, lopen sjokkend naast elkaar voort en denken alleen maar „jij, jij, jij", doch ze zijn zich tezelfder tijd bewust, niet te weten, wat ze met elkaar zouden moeten aanvangen, omdat ze met elkaar het oude vormen, terwijl alleen het nieuwe de bevrijding brengen kan. In Althoff hebben wij zonder twijfel een zeer sterk talent te begroeten; ik kan er niet genoeg op aandringen, dat een ieder dit zeldzame debuut leest.