Jaarboek van de Maatschappij der Nederlandse Letterkunde, 1966:
Nadat in 1892 aan de Runnebaan een tweede dochter was geboren (Maria Louisa; schildersnaam Louise van Holthe tot Echten), verhuisde de familie wederom en ditmaal naar het nieuw gebouwde huis aan de Maliebaan te Utrecht, waarin, vele decennia later, Mussert zijn hoofdkwartier zou vestigen. Tot het gezin behoorde ook een ongehuwde zuster van de vrouw des huizes, Jonkvrouwe Johanna Bertha Storm van 's-Gravesande, een vrouw met wijdvertakte culturele en artistieke belangstelling, doch veel stiller van aard dan haar zuster. Veel van deze jeugdjaren is opgetekend in de autobiografisch getinte roman ‘Lucille’, die een scherp en boeiend beeld geeft van Utrecht omstreeks het eeuwbegin, van het dagelijks leven van Utrechtse aristocraten en hun toegewijd personeel, van de opvoeding door kindermeisjes en gouvernantes, en van de studentenwereld, voorzover deze de burgerij in haar festiviteiten betrok. Het kind Amoene - heel blond, met grote, blauwe, oplettende ogen - was reeds toen ‘zeer sterk een persoontje’. De wijze waarop men haar opvoedde, mag voor die tijd ‘vooruitstrevend’ genoemd worden. Er werd veel aan haar eigen initiatief overgelaten. Al jong ontwikkelde zij een eigen oordeel en een eigen visie. Reeds vroeg wist zij dat zij schrijfster wilde worden. Het kind dat met haar zusje ezeltje reeds op het Scheveningse strand (ze kwamen niet ver, want de schilder Isaäc Israëls, die hen schetste, had de jongen die de ezels dreef een kwartje gegeven, met de instructie dat hij de beide kinderen almaar langs moest paraderen), voegde zich naar het scheen geheel naar de conventies van haar milieu, maar een felle belangstelling voor de mens en het menselijk lotgeval domineerde in haar innerlijk leven. Zij kreeg in hoofdzaak privélessen en ontving, toen zij wat ouder werd, vooral degelijk onderricht in de moderne letterkunde. Voor wiskunde voelde zij heel weinig - voor sport evenmin, met deze merkwaardige uitzondering, dat zij uitblonk in het golfspel. Zij las veel Nederlandse, Franse en Engelse bellettrie en bleef haar leven lang bijzonder veel houden van het werk van Flaubert, De Balzac, Proust, Elsschot, Katherine Mansfield en Top Naeff. Haar ontluikend talent heeft de uitgaansjaren overleefd. Met een zekere zelfspot kon zij later terugzien op die jaren van uitbundig uitgaan in Utrecht, Zeist en omstreken. De Eerste Wereldoorlog greep haar echter zeer aan en zij hield er een uitvoerig dagboek van bij.