Dit boek vertelt het verhaal van de Joodse gemeenschappen die zich vanaf de 17de eeuw vanuit Amsterdam vestigden in een onbekende, nieuwe wereld: in Noordoost Brazilië, Nieuw-Amsterdam (het latere New York), Suriname en Curaçao. In deze koloniën genoten de Joodse gemeenschappen verregaande religieuze en economische vrijheden en kwamen zij tot bloei. Zij droegen bij aan de welvaart van de Republiek en speelden een centrale rol bij de totstandkoming van andere Joodse gemeenschappen in het Caribisch gebied en in Noord-Amerika. In tien hoofdstukken schrijven verschillende auteurs over de betekenis van deze Joodse gemeenschappen in de koloniën: over de rechten en privileges die hen werden verleend; over hun aandeel in de goederen- en slavenhandel en hun rol in de plantage-economie; en over het leven in een koloniale samenleving die het Jodendom in Suriname en Curaçao vorm gaf. Aan de hand van een selectie van het vele door conservator Julie-Marthe Cohen en haar team verzamelde materiaal worden de vestiging, opbloei en neergang van de Joodse gemeenschappen in 'de West' getoond. Maar dit boek gaat niet alleen over het verleden: acht personen met een (gedeeltelijk) Joodse achtergrond vertellen over ervaringen die bepalend zijn geweest voor hun Surinaams-Joodse of Curaçao's-Joodse identiteit. De joden in Suriname en op Curaçao zijn op vele manieren met Nederland verbonden; door de Nederlandse taal, door het gebruik van hier gedrukte gebedenboeken, van de vaak in Amsterdam gemaakte grafzerken en van rituele voorwerpen, zoals siertorens op de stokken van Tora-rollen die door Hollandse zilversmeden zijn gemaakt; door in Nederland opgeleide Rabbijnen en leraren; door hun keuken; door familiebanden en de aanvankelijk van hieruit aangestuurde economie. De bijdragen van verschillende auteurs en de ruim honderd illustraties brengen een rijke culturele en materiële erfenis in beeld.

Dit boek is verschenen ter gelegenheid van de gelijknamige tentoonstelling in het Joods Historisch Museum 29 januari - 14 juni 2015