In 1911 vestigde de van oorsprong Franse congregatie Dochters van Onze Lieve Vrouw van het Heilig Hart zich in Nederland. Hier trokken de Dochters naar afgelegen oorden, waarzij zich vooral bezighielden met traditionele liefdewerken als onderwijs, zieken- en bejaardenzorg.

Geschiedenis (1911-2000) van de Nederlandse afdeling van de Dochters van Onze Lieve Vrouw van het Heilig Hart, een rooms-katholieke congregatie van vrouwelijke religieuzen waarvan de basis in Frankrijk ligt. Hun oorspronkelijke opdracht bestond uit het bevorderen van de Maria-devotie, maar deze maakte een ontwikkeling door van het devotionele naar het meer sociale en spirituele. Daardoor kwamen hun werkterreinen steeds vaker te liggen in onderwijs, zieken-, bejaarden- en kinderzorg, maatschappelijk en parochieel werk. Gingen ze van start in Waalwijk (onderwijs en wijkverpleging) en breidden de activiteiten zich gestaag over Nederland uit, vanaf 1920 zijn de 'Dochters' actief in Indonesie. Er zijn vijf hoofdstukken: oorsprong en ontwikkeling van de internationale congregatie (1874-1925); inspiratie en opdracht (1925-1985); apostolaatswerken in Nederland; en twee over het werk in de Molukken, Java en Nieuw-Guinea en de overdracht daarvan. Speciale aandacht wordt her en der gewijd aan de rol van vrouwen in het missionaire werk en aan de (soms gespannen) relatie met de Missionarissen van Het Heilig Hart (MSC) die ook als stichter de priester Jules Chevalier kennen. Voor deze studie zijn niet alleen de vertrouwde bronnen gebruikt, maar ook interviews. Met bijlagen en zwartwitfoto's.