Cornelis Johannes Baptist Joseph (Kees) Trimbos (Vught, 21 april 1920 - Rotterdam, 26 april 1988) was een Nederlandse psychiater en hoogleraar.

In 1959 promoveerde Trimbos aan de universiteit van Utrecht in de geneeskunde. Eigenlijk is hij letterlijk 'per ongeluk' in de psychiatrie beland, omdat hij als oorlogsinvalide het vak van huisarts niet kon uitoefenen.

Trimbos werd directeur van het Katholiek Nationaal Bureau voor Geestelijke Gezondheidszorg. Hij staat te boek als een van de belangrijke geestelijke bevrijders van het RK volksdeel in Nederland na de Tweede Wereldoorlog.[1] Hij verwierf landelijke bekendheid in de jaren zestig met praatjes vooral voor de KRO over seksuele voorlichting en opvoeding. Trimbos, die ook nog een fors aandeel had in de acceptatie van homoseksuelen in katholieke kringen, gleed overigens zelf gaandeweg uit die kerk weg.

Vanaf 1968 was hij twintig jaar lang hoogleraar in de preventieve en sociale psychiatrie aan de Erasmus Universiteit Rotterdam en ook twintig jaar als zenuwarts actief in de hulpverlening.

In de jaren zeventig behoorde hij tot de kritische 'antipsychiaters' die de intramurale psychiatrie in Nederland openbraken en pleitten voor een ambulante geestelijke gezondheidszorg.

Van 1977 tot 1988 was hij voorzitter van het Nationaal Centrum voor Geestelijke Volksgezondheid in Utrecht, een voorloper van het latere naar hem genoemde Trimbos-instituut.