Johan Schaafsnia is een van de meest enigmatische auteurs van Nederland van dit moment. Zijn romans, die vaak het uiterlijk van mathematische gedachte-experimenten hebben, worden gekenmerkt door een grote gedrevenheid, gerelativeerd door zijn soepele stijl en een dikwijls ironisch gevoel voor humor. Gemaskeerd door een prettige leesbaarheid voert hij uiterst complexe thema's op die vrijwel altijd gerelateerd zijn aan intrigerende vragen over leven en dood.

Niet anders is het in Schaafsma's nieuwste, en meest ambitieuze, roman De kroon op de schepping. Op geheel eigen wijze etableert de neuroloog Nico van den Berg zijn hoogst merkwaardige visie op het ontstaan van de mens (en zijn gedachten). Gedreven door het verlangen te willen weten hoe het is om in het schemerstadium tussen dood en leven, verleden en toekomst, hemel en aarde, en werkelijkheid en fantasie een aantal dagen - geheel verzorgd - te kunnen nadenken, staat hij' op het punt een experiment uit te voeren met de hersenen van een verkeersslachtoffer, Jacob. Nico wil Jacob gedurende zes dagen laten nadenken over door hem opgestelde thema's: het verschijnsel mens, de dualiteit, de drieëenheid, het dimensie-probleem, frivoliteit en sexualiteit. De heldere atmosfeer die hij hiervoor noodzakelijk acht, realiseert hij' door de hersenen te initialiseren niet behulp van het door hem ontwikkelde Zerotal. Zes dagen lang gaan Jacobs hersenen aan de slag. De vrije, zevende dag is de dag waarop de op schijf gezette schepping zal worden geopenbaard...